Karol de Foucauld wybrał życie wśród muzułmańskich Tuaregów w Algerii. Chciał tam dawać świadectwo Ewangelii prostotą, ubóstwem, troską nawet o tych, którzy nie byli mu przychylni. Nic za jego życia nie wskazywało na to, że te działania były skuteczne - nie było masowych nawróceń, nie udało mu się również nakłonić nikogo, by razem z nim podjął trud realizacji chrześcijańskiego powołania wśród koczowniczych plemion. Ojciec de Foucauld zginął zamordowany w swojej pustelni w Tamanrasset.
Można by powiedzieć, że poniósł klęskę. A tymczasem ziarno rzucone przez niego przynosi plon. Coraz więcej ludzi nawiązuje do idei ojca de Foucauld, decyduje się w ukryciu i w całkowitym ubóstwie naśladować nazaretański okres życia Jezusa Chrystusa. Są gotowi niezależnie od tego, gdzie mieszkają dzielić z najbiedniejszymi nie tylko trudy, ale i styl życia. Obecnie na całym świecie istnieje co najmniej 20 wspólnot składających się z ponad 13 000 osób, które bezpośrednio inspirują się ojcem de Foucauld i jego duchowością.
Książka Echa Nazaretu. Duchowa biografia Karola de Foucauld jest świadectwem trudu związanego z poszukiwaniem drogi do Boga. Jest pomocą dla wszystkich, którzy czują się zagubieni i szukają drogi do odnowienia życia wewnętrznego. Życie Ewangelią w dzisiejszym świecie jest ciągle możliwe. Uboga, ofiarna, pełna zrozumienia i współczucia dla innych droga chrześcijanina jest pasjonująca. A życie ojca Karola de Foucauld jest wskazówką dla nas wszystkich, niecierpliwych, żyjących w pośpiechu, pożądających natychmiastowego sukcesu – czasami na dobre owoce trzeba dłużej poczekać.
