Dzieło Antoniego Czechowa. Czechow to rosyjski nowelista i dramatopisarz. Do dziś jego książki są w zestawie lektur, należą do podstawowego kanonu literatury światowej.
"Choroby woli" autorstwa Théodule Ribot z 1883 roku w przekładzie J. K. Potockiego. Théodule-Armand Ribot (1839-1916) to francuski psycholog i filozof. Uczył się w Lycée de St Brieuc. Od 1856 roku zaczął pracować jako nauczyciel filozofii; od 1862 zatrudniony w École Normale Supérieure. Od 1885 prowadził kursy z psychologii eksperymentalnej na Sorbonie. W 1888 został mianowany profesorem psychologii...
"Choroby osobowości" autorstwa Théodule Ribot z 1885 roku w przekładzie J. K. Potockiego. Théodule-Armand Ribot (1839-1916) to francuski psycholog i filozof. Uczył się w Lycée de St Brieuc. Od 1856 roku zaczął pracować jako nauczyciel filozofii; od 1862 zatrudniony w École Normale Supérieure. Od 1885 prowadził kursy z psychologii eksperymentalnej na Sorbonie. W 1888 został mianowany profesorem psychologii...
Nowela autorstwa Jacka Londona (właśc. John Griffith Chaney), amerykańskiego pisarza przełomu XIX i XX wieku, autora powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi.
London miał niezwykle barwne życie. Samouk, był m.in. gazeciarzem, trampem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko-japoński w 1905 r. i wojnę domową...
Choć jeno Polską chodzę... z 1912 roku to zbiór wierszy autorstwa polskiego poety i prozaika Kazimierza Laskowskiego (ur. 1851 r.). Laskowski był autorem wielu piosnek, najczęściej nawiązujących do wydarzeń bieżących. Jego utwory ukazywały się w Kurierze Warszawskim, Gazecie Radomskiej, Gazecie Kieleckiej oraz warszawskich pismach humorystycznych.
Dzieło autorstwa Elizy Orzeszkowej. Eliza Orzeszkowa była zarówno jednym z pierwszych teoretyków pozytywizmu w Polsce, jak i najwybitniejszym twórcą tego okresu. Jej dzieciństwo przypadło na schyłek romantyzmu i w tym duchu została wychowana przez matkę. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często...
Arystofanes krytykuje „nowomodne” wychowanie młodzieży, uosobione przez Sokratesa i jego uczniów, przedstawianych jako sofistów. Brak odnośników do ówczesnej polityki, połączony z nieobecnością sprośnych żartów, spotykanych często w innych komediach twórcy i obecnością powszechnie znanej postaci, jaką jest Sokrates, czyni tę sztukę jedną z najbardziej przystępnych komedii Arystofanesa.
